ภาษาไทลื้อ

ภาษาไทลื้อ หรือ ภาษาลื้อ เป็นภาษาไทถิ่นแคว้นสิบสองปันนาหรือเมืองลื้อ อยู่ในตระกูลภาษาขร้า-ไท และมีคำศัพท์และการเรียงคำศัพท์คล้ายกับภาษาไทยถิ่นอื่น ๆ ผู้พูดภาษาไทลื้อเรียกว่าชาวไทลื้อหรือชาวลื้อ ภาษาไทลื้อมีผู้พูดในเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ประมาณ 2,000,000 คน โดยมีจำนวนผู้พูดในประเทศจีน 300,000 คน ในประเทศพม่า 200,000 คน ในประเทศไทย 1,200,000 คน และในประเทศเวียดนาม 5,000 คน

ไม้ม้วน

ไม้ม้วน (ใ) ใช้เป็นสระ ใอ

นิคหิต

นิคหิต หรือ นฤคหิต หรือ หยาดน้ำ (-อฺ) มีลักษณะเป็นวงกลม หยาดน้ำค้าง (-อํ) มีลักษณะวงกลมเล็ก ๆ

ฏ

ฏ (ปฏัก) เป็นพยัญชนะตัวที่ 15 ในบรรดาพยัญชนะ 44 ตัวของอักษรไทย ในลำดับถัดจาก ฎ (ชฎา) และก่อนหน้า

วรรณยุกต์

วรรณยุกต์ หรือ วรรณยุต หมายถึง ระดับเสียง หรือเครื่องหมายแทนระดับเสียง ที่กำกับพยางค์ของคำในภาษา

ร

ร (เรือ) เป็นพยัญชนะ ตัวที่ 35 ในบรรดาพยัญชนะ 44 ตัวของอักษรไทย ในลำดับถัดจาก ย (ยักษ์

โคมูตร

โคมูตร (โค-มูด) หรือ เยี่ยววัว (๛) เป็นเครื่องหมายวรรคตอนไทยโบราณ ใช้เมื่อเติมท้ายเมื่อจบบทหรือจบเล่ม

ชาร์ป

ชาร์ป ในทางดนตรี หมายถึง ระดับเสียงที่สูงขึ้นจากปกติ หากจะระบุให้ชัดเจนก็คือ ระดับเสียงที่สูงขึ้นทีละครึ่งเสียง

ความถี่เสียงเปียโน

ความถี่เสียงของเปียโน โดยทั่วไปมีเสียงจริง 88 ลิ่มนิ้ว โดยเทียบเสียงตามคีย์ A440 หรือ A4

อ

อ เป็นอักษรไทย จำพวกพยัญชนะ อยู่ในลำดับ ที่ 43 ถัดจาก ฬ และก่อนถึง ฮ มักจะเรียกกันว่า อ อ่าง ในการจัดหมู่อักษร

Lithognathus

Lithognathus เป็นสกุลของปลาทะเลในวงศ์ Sparidae ส่วนใหญ่พบในบริเวณชายฝั่งของแอฟริกาตอนใต้ แต่ L. mormyrus